Artroskopowa rekonstrukcja więzadła krzyżowego tylnego

Artroskopia już od wielu lat jest bardzo popularną i chętnie stosowaną małoinwazyjną metodą leczenia stawów. Przez małe nacięcia wprowadza się kamerę i ogląda od środka staw kolanowy, szuka się przyczyny choroby. Widoczne na ekranie monitora drobne uszkodzenia mogą być na bieżąco naprawiane za pomocą miniaturowych narządzi. Jeżeli jednak nastąpiło zerwanie więzadła krzyżowego tylnego, wskazane jest przeprowadzenie jego rekonstrukcji. Do tego zabiegu konieczne jest pobranie ścięgien, które będą wykorzystane do naprawy i przywrócenia prawidłowych funkcji kolana. Najlepsze efekty przynosi stosowanie autoprzeszczepów, w których podstawą są ścięgna mięśnia smukłego i półścięgnistego.

Zdarzają się jednak przeciwwskazania uniemożliwiające wykorzystanie tkanek własnych chorego. Wtedy stosowane są podczas rekonstrukcji różne materiały w postaci taśm mające zastąpić biologiczny materiał pacjenta. W specjalnie przygotowanych tunelach kości udowej i piszczelowej zamocowuje się przeszczep, zwracając szczególną uwagę na jego napięcie. Metoda artroskopowa jest bardzo precyzyjna, małoinwazyjna i nie pozostawia znacznych śladów pooperacyjnych, tylko małe blizny w miejscach, gdzie wprowadzano kamerę i narzędzia artroskopowe. Po wykonanym zabiegu pacjent może prawie od razu opuścić szpital. U większości pacjentów stosuje się też zaraz po zabiegu rekonstrukcji częściowe obciążenie operowanej nogi oraz przechodzi do rehabilitacji.

Pełną sprawność staw kolanowy odzyskuje po około roku od momentu operacji.